TERAPIA TAKTYLNA to inaczej stymulacja systemu taktylnego oznaczająca pobudzenie dotykowe. Terapia neurotaktylna opiera się na podstawowych założeniach neurologii, psychologii, integracji sensorycznej oraz badaniach naukowców wiążących procesy zachodzące w mózgu z zachowaniem człowieka. Podczas terapii dziecku dostarczane są następujące bodźce:
- powierzchowny dotyk skórny w obrębie całego ciała (gładzenie, rozcieranie, uciskanie, rozciąganie)
- głęboki dotyk (masaż proprioceptywny) w obrębie mięśni i stawów (ugniatanie, rozcieranie, wibracja)
- stymulacja punktów neuromotorycznych
Terapię taktylną bądź jej elementy stosuje się u dzieci z ADHD, z zaburzeniami mowy, z mózgowym porażeniem dziecięcym, dzieci z autyzmem, z zachowaniami agresywnymi, lękowymi i fobiami oraz dzieci z zespołem Downa.
Terapia taktylna/neurotaktylna:
- Współdziała z metodą integracji odruchów
- Jest rodzajem masażu, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia
- Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych
- Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni
- Reguluje integrację odruchów
Terapia taktylna stosowana raz, dwa razy w tygodniu przez okres od pół do roku wpływa na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Terapia taktylna stosowana jest w celu zrównoważenia systemu nerwowego (procesy pobudzania i hamowania) a stosowane w terapii jej elementy zwiększają skuteczność pozostałych działań terapeutycznych.